Spośród wszystkich tworzyw sztucznych, które mogą zostać poddane termoformowaniu, najpopularniejsze są PMMA, PVC, Poliwęglany, Polistyreny oraz specjalne

warstwowe płyty kompozytowe.
PMMA, czyli polimetakrylan metylu, znany jest jako główny składnik szkła akrylowego, czyli pleksiglasu. Jest to przykład materiału doskonale sprawdzającego się zarówno przy obróbce mechanicznej (cięcie, szlifowanie), jak i termicznej (wyginanie, tłoczenie). Elastyczny, wytrzymały i odporny, PMMA może być trwale odkształcany wówczas, gdy zostanie podgrzany do temperatury ok. 140°C. Arkusze pleksi przyjmują różne grubości, od 2 do 20 mm, a także różne barwy – od całkowicie przezroczystej, po białe, matowe czy barwione różnymi kolorami. Warto pamiętać, że płyty PMMA przyjmują różne właściwości fizyczne, w zależności od sposobu produkcji. Płyty ekstrudowane są tańsze, ale bardziej kruche. Z kolei arkusze wylewane do form znacznie łatwiej poddają się termoformowaniu, chociaż są droższe.

PVC, czyli popularny polichlorek winylu, również jest dobrym termoplastem. Po użyciu dodatkowych plastyfikatorów może się charakteryzować bardzo wysoką wytrzymałością mechaniczną oraz elastycznością. W reklamie stosuje się głównie spienione PVC, czasami posiadającego dodatkową warstwę materiału niespienionego. Spieniony PVC jest lekki i tani, a przy tym zachowuje większość właściwości swojego litego odpowiednika. Można go trwale odkształcać po podgrzaniu do ok. 120°C.

Kolejny z omawianych materiałów, czyli poliwęglan, jest podobny do PMMA, ale znacznie od niego twardszy. Twardość tego materiału jest tak duża, że stosuje się go jako wypełnienie do okien w samolotach, szybkach hełmach astronautów czy wizjerów w batyskafach. Jest stosunkowo drogi, poza tym do tego, żeby być termoformowany, potrzebuje dość wysokiej temperatury – ok. 200°C.
Polistyren, którego najpopularniejszą odmianą jest styropian, także uznawany jest za dobrej jakości termoplast. W czystej postaci polistyren jest stosunkowo kruchym materiałem, jednakże niektóre jego odmiany, takie jak styrodur czy ABS, z powodzeniem są stosowane w reklamie.

Ostatnim materiałem termoplastycznym, nad jakim warto się pochylić, są kompozytowe płyty warstwowe. Składają się one z różnych materiałów, ale w termoplastyce najpopularniejszym połączeniem jest polietylen z blachą aluminiową. Aluminium jest barwione na różne kolory, zaś sam kompozyt jest stosunkowo odporny mechanicznie. Płytę kompozytową można zginać po wcześniejszym nacięciu jej spodniej warstwy. Jej grubość wynosi maksymalnie 4 mm, chociaż warto pamiętać, że kompozyty mogą się również składać z PVC i polietylenu (3 mm grubości) lub PVC i styroduru (nawet 24 mm grubości).